Afwezig zijn
Raakte nooit verdwaald
hoeveel kussen jij ook gaf
vond altijd mijn weg terug
Nu raak jij steeds verder weg
in jezelf en soms vind ik jou
niet meer, nergens een spoor
Ik knijp in jouw hand
streel de rug en je ogen
kijken aandachtig en verbaasd
Herken je weer even terug
jij laat me los en zweven
naar een punt van samenkomst
hoeveel kussen jij ook gaf
vond altijd mijn weg terug
Nu raak jij steeds verder weg
in jezelf en soms vind ik jou
niet meer, nergens een spoor
Ik knijp in jouw hand
streel de rug en je ogen
kijken aandachtig en verbaasd
Herken je weer even terug
jij laat me los en zweven
naar een punt van samenkomst
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, augustus 03, 2018 07:55 |
| Zo dichtbij en toch kan de afstand zo groot voelen. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 03, 2018 04:50 |
| wow | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||