Zijn rode draad
zijn rode draad
ik schraap stukjes
van de wereld
leven waar zelfs
de dood niets
voor zal geven
zijn zeis
slaat hen aan
zij willen blijven staan
wie zal buigen
is vaak te meegaand
ik loop
voorbij de putjes
riolen vol in de
grote afvalrace met
sociale dramatiek
is het ziek
de mens te vragen
hoeveel hij kan dragen
in het overleven
van zijn ultiem geheim
het huist
in de kluis van zijn
eigen eindstation daar
waar zijn rode draad
zich in ellende ontspon
wil melker
06/08/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Dinsdag, augustus 07, 2018 02:47 |
| Eens waren we slaven of drijvers Wil. Maar wat zijn we nu? Het huidige sociale is in tijd blijven hangen. Goedemorgen. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 06, 2018 15:39 |
| Soms weeft een rode draad als een kluwen door iemands leven Wil, met de wetenschap voor jezelf bij het eindstation gekomen een prachtig doodshemd met franjes te hebben gebreid. Rakend mooi gedicht! Fijne middag wens ik je met wat koelte. Anneke |
|
| lodi: | Maandag, augustus 06, 2018 14:38 |
| Nachten waker gelegen niemand die mij kon vertellen waaraan dat heeft gelegen, enkel maar pijn en het bewegen van mijn benen geen minuut dat ze even stil blijven liggen, in de nachten die nog gaan komen spreek je de hoop uit dat je niet meer wakker ligt... liefs lodi |
|
| Jadzia: | Maandag, augustus 06, 2018 12:02 |
| De rode draad kronkelt door mij heen ik voel alles van top tot teen.. Dan hoop ik dat de rode draad hemels wit mag zijn geworden. Warme groet van Jadzia |
|
| teun hoek: | Maandag, augustus 06, 2018 09:43 |
| die rode draad is voor ieder anders , doch leidt naar het goede. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||