Vivi victorie !
Vivi fietste op haar twintigste door de
zwarte sneeuw naar 'n eerste werkdag
als verpleegkundige in een psychiatrie.
Haar man die zij twee zoons schonk
was misschien weliswaar fils de bonne
famille maar was 'n notoire dronkaard
wiens bek elke dag stonk naar wodka
of Martini, nergens werd hij aanvaard.
De collega's op het werk staarden haar
aan als 'n persona non grata, zij vreesde
voor ontslag en was dus op haar hoede.
Tijdens de nachtdienst sprak men over
boompje huisje tuintje terwijl men haar
povere situatie achter de rug uitbazuinde.
Maar er was licht aan het eind van de
tunnel: haar zoon Tom had zijn diploma
van ingenieur behaald en trouwde met
een tolk die werkte aan een tribunaal.
En zo nam zij toch afscheid in grandeur
ging in brugpensioen nadat ze iedereen
had bedankt voor de samenwerking en
had uitgenodigd voor 'n groot feestmaal.
En ze dacht: merci monsieur le directeur
voor de verstandhouding in geheimtaal.
Toen kraaide zij vivi-victorie
met een very big ...smile !
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 08, 2018 14:58 |
| mooi beschreven | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 08, 2018 10:26 |
| fijn , bijzonder th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 08, 2018 09:59 |
| Waar de haan victorie kraait is het ook niet alles wat het lijkt zo te lezen, maar wel leven in de brouwerij. Mooie dag wens ik je Claudelaire. Anneke |
|
| Zana: | Woensdag, augustus 08, 2018 09:42 |
| ja het kan soms hard zijn in de zorg... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||