kleingroot.
Kleingroot.
Wat was hij groot
in onze ogen
Elia, Uw geliefde profeet
hij zwoegde ’t volk
voor U te behouden
had van Uw bedoelen toch geen weet.
Hij dacht alleen
te zijn gebleven
dat heel uw volk was weggevaagd
van heil’ge leer
van Uw geboden
dat hij in ’t al niet was geslaagd.
Het vuur van Horeb
was uit hem verdreven
de dorren hitte van de woestijn
was plots verankerd
in zijn leven
gevangen in het aardse klein.
Gedesoriënteerd
zond U Uw engel
als goddelijke reddingbrug.
Kracht voor 40
dagen en nachten
hij moest naar Horeb terug.
th
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 25, 2018 20:28 |
| beginnen waar het ooit begon om van binnen verbonden naar het volk daar buiten gezonden zo waar ontplooibaar te worden wie je bent. hans |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 23, 2018 11:07 |
| Weer een mooi Bijbelverhaal dat ik niet kende hier door jou verwoordt. Wens je een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||