De vrije mens
De vrije mens zoals ik ben
geboren. Vrij en naakt en
onbewust van enig toekomst doel.
Onbelast en nog niet verloren
lijk ik te dromen over wat ik nog
niet werkelijk voel.
Als een baby koester ik de warmte en
ben ik zorgeloos over de tijd.
Lijkt de buitenwereld mij niet
te storen. Klemt het leven mij nog
niet met spijt.
De vrije mens zoals ik ben geboren.
Nog niet te hoeven weten wat ik weten
moet. Wit lijkt zwart nog niet te bekoren.
Onwetend gloort mij het licht dat zich van
het grijs ontdoet. De vrije mens wat kan mij
nog verstoren. Ik koester de naaktheid als
een warme ochtendgloed.
geboren. Vrij en naakt en
onbewust van enig toekomst doel.
Onbelast en nog niet verloren
lijk ik te dromen over wat ik nog
niet werkelijk voel.
Als een baby koester ik de warmte en
ben ik zorgeloos over de tijd.
Lijkt de buitenwereld mij niet
te storen. Klemt het leven mij nog
niet met spijt.
De vrije mens zoals ik ben geboren.
Nog niet te hoeven weten wat ik weten
moet. Wit lijkt zwart nog niet te bekoren.
Onwetend gloort mij het licht dat zich van
het grijs ontdoet. De vrije mens wat kan mij
nog verstoren. Ik koester de naaktheid als
een warme ochtendgloed.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 26, 2018 15:58 |
| Heerlijkheid Willem als je je zo vrij kunt en mag voelen, koester dat. Mooi gedicht! Zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, augustus 26, 2018 13:45 |
| mooi dat genieten ondanks th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||