Aquarel
Zwart geblakerd is jouw ziel
Het is het verleden waardoor jij viel
In het vuur van helse pijnen
Dacht dat het nooit meer zou verdwijnen
Toen kwam er iemand op je pad
Waardoor je de pijn even vergat
Dit gaf jou enorme kracht
Daar had je zolang op gewacht
Je vond de liefde in je leven
Iets wat je heel graag door wilt geven
Zo gezegd was zo gedaan
Met ieder mens was jij begaan
Na drie jaar van dit pril geluk
Ging je toch ineens weer stuk
Duister kwam weer naar je toe
En je bent nu levens moe
Maar je weet geluk bestaat
Dus aan de kant die zelf haat
Ik zal jou daar bij steunen
Op mijn schouders mag jij leunen
Ik ben ook niet helder ziend
Maar een ster aan de hemel, heb jij verdiend.
Al voel je nu alleen die kou
Weet dat ik eeuwig van je hou