De gulle lach
de gulle lach
ik heb nooit in
mijn schaduw gepast
overal waar ik
keek stond er
slechts een farce
een donkere vlek
soms uitgerekt
maar niet
herkenbaar uniek
op de grond gelegd
de enige volger
die ik had bleef
godzijdank mijn
spiegelbeeld dat
steeds mijn redder was
zij is mij immer
trouw gebleven
ondanks alle
mankementen die ik zag
was er altijd de gulle lach
wil melker
28/08/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Dinsdag, augustus 28, 2018 21:57 |
| steeds blijf jij aan mijn zijde staan ben jij de gene die mijn tranen opvang, toch genieten wij dagelijks van jou aanwezigheid, nu stralen zelfs jou ogen wanneer jij beseft dat je weer thuis bent... liefs lodi |
|
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 28, 2018 19:31 |
| boffen toch. th | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, augustus 28, 2018 12:13 |
| Goed dat de gulle lach is gebleven. | |
| Jadzia: | Dinsdag, augustus 28, 2018 11:36 |
| Heerlijk als je zo naar jezelf kan kijken - laat de spiegel niet breken. Blijf jezelf. met een klaterende lach groet ik jou Jadzia |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 28, 2018 09:02 |
| Mooie zelfreflectie hier onder woorden gebracht Wil, spiegels liegen niet. Zonnige groet en blijf lachen. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||