Andersom
Ik loop..
De velden glooien lichtjes.
Ik voel de zon, die zeer omzichtig,
haar warmte als een mozaïek verspreidt.
Ze deelt de grond,
alsof er nooit iets anders,
dan een portaal voor mijn hoop bestond.
Ik mijd..
De wegen,
de paden die geëffend,
en geordend zijn.
Ze zijn te vaak betreden,
sleets en al te trouw, beleden,
sta ik vaker naast,
dan op die lijn.
Een schaduw valt vaak,
naast de schijn.
Langzaam loop ik,
struikel ik,
in mij verder.
Over fouten,
over zaken die wij uiten,
over jou,
en mij..
Het geeft niet.
Ik zoek,, en vind,
mezelf,
en tenslotte,
wij..
Sterven doe je niet eenvoudig,
echt te leven evenluidig,
dat te weten,
maakt je vrij..
-
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, augustus 30, 2018 12:41 |
| struikelend in de vrijheid op zoek naar het juiste pad. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 30, 2018 08:39 |
| Mooie levensechte filosofie laat je ons lezen John, een zinsbouw die rakend overkomt en er bij stil te staan. Zonnige groet. Anneke |
|
| Frank_V: | Donderdag, augustus 30, 2018 04:35 |
| Heel mooi! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, augustus 30, 2018 04:17 |
| schitterend!! Goede morgen John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||