Mystieke kou
mystieke kou
het is geen lucht
de slierten grijs
en wit zweven in
het blauwe vergezicht
waar de opening is
naar ander leven
een uitgang waar
de kringloop eindigt
van mijn dagelijks
verschijnen als ik ooit
de moed zal hebben in het
zwarte gat te verdwijnen
ik projecteerde een
leven lang mijn vreemde
beelden op muren en
behang maar met kleur
geluid en ook 3d kan
ik nu alles beter sturen
wist de buren uit
de wereld van hiernaast
waarnaar ik als kind
al uren zat te gluren
wij zwaaiden naar elkaar
ondanks betonnen muren
tot ik het gat ontdekte
in het diepste blauw
waar zwart het wit bedekte
en drukte een spiritueel
karakter kreeg door goddelijke
warmte in mystieke kou
wil melker
31/08/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Vrijdag, augustus 31, 2018 21:32 |
| uren dagen weken maanden keek ik naar die ene mooie lach uit, zij tekent jou zij laat jou zijn wie je werkelijk bent, de momenten van geluk worden met volle bewondering naar gekeken dat maakt de dag weer leefbaar... liefs lodi |
|
| Jadzia: | Vrijdag, augustus 31, 2018 13:26 |
| Het grote verlangen .. Nadenkende groet Jadzia |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 31, 2018 12:57 |
| mooie eindconclusie in laatste zinnen th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 31, 2018 09:28 |
| Het lijkt me wat koud in het zwarte gat Wil, maar als het eenmaal is gedicht zal wellicht de goddelijke warmte soelaas bieden en krijgen we inzicht in het mystieke wat wij hemel noemen. Wens je een mooie zonnige dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||