dronken van jou
ik wandel in jouw rimpels
drink je zout-zware zweet
wanneer jij de hemel wijd maakt
mijn verlangen brede straten bouwt
ondanks donkere stinkende asfalthanden
die mijn ademliederen verscheuren
en tussen hel verlichte winkelpuien
mis ik mijn bus, de trein, de wereld
toch loop zingend onder sterren
wankelend, struikelend, weifelend
edoch steeds dronken van jou
sunset 01-09-2018
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2018 | ||
| Thema's: | ||