poëtische lijken
ik ken de lucht
haar werveling in
een wispelturige wind
wie hakt de vleugel
uit de vlucht van
mijn eigen vrind
wij doken naar de
toppen van ons kunnen
elkaar successen gunnend
maar in samen raken
dodelijk blijven haken
verdwenen wij van het toneel
pas later zal blijken
wie er gebloeid heeft op
de talloze poëtische lijken
wil melker
05/09/2018
lodi: | Donderdag, september 06, 2018 21:50 |
Geen leven uitgestippeld dagen komen en dagen gaan zoals jij er op dat moment in staat, jou eigen weg bepaald jou leven zoals jij er voor staat gezien worden is gezien zijn... liefs lodi |
|
claire vanfleteren: | Woensdag, september 05, 2018 18:41 |
Iedereen gaat zijn eigen weg, ik vraag me dikwijls af wat er van mijn schoolvrienden geworden is. | |
teun hoek: | Woensdag, september 05, 2018 13:54 |
dat ligt verscholen in de hoop. th |
|
Jadzia: | Woensdag, september 05, 2018 11:35 |
Fijne regendag vandaag Wil. Droge groet van Jadzia |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, september 05, 2018 07:06 |
Jij hebt je vleugels uitgeslagen en bent je eigen bloeiende en boeiende rol blijven spelen, alle dagen weer. Mooi gedicht Wil en fijne dag gewenst. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 05 september 2018 | ||
Thema's: |