De stilte
Ik voel me nu eenzaam in huis.
Alles is nu stil om me heen,
zelfs geen windgeruis.
Vandaag kwam ik je even tegen,
en moest ik lachen,
om de grappige dingen die we samen deden.
Maar mijn tranen kwamen weer
zoals zo vaak keer op keer.
Ik fluister je naam,
zoals je altijd hebt bestaan.
Dan weet ik dat je er niet meer bent.
En wanneer de stilte is terug gekeerd.
Mis ik je zoals veeleer.
Alles is nu stil om me heen,
zelfs geen windgeruis.
Vandaag kwam ik je even tegen,
en moest ik lachen,
om de grappige dingen die we samen deden.
Maar mijn tranen kwamen weer
zoals zo vaak keer op keer.
Ik fluister je naam,
zoals je altijd hebt bestaan.
Dan weet ik dat je er niet meer bent.
En wanneer de stilte is terug gekeerd.
Mis ik je zoals veeleer.
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Maandag, september 10, 2018 23:24 |
| hoe intens woorden kunnen bevangen, stil geworden ervan. wens je sterkte. met vr. gr. Marchiano di noche. ( en idd goed van je dat je hierover schrijft/dichten doet) | |
| Clarice: | Zondag, september 09, 2018 00:39 |
| Heel mooi gedicht geschreven zoals het kan voelen. Veel sterkte, gts Clarice | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, september 08, 2018 19:27 |
| sterkte hoor goed dat je ons schrijft | |
| teun hoek: | Zaterdag, september 08, 2018 19:18 |
| begrijp het volkomen sterkte th | |
Over dit gedicht
| Auteur: brunclair | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2018 | ||
| Thema's: | ||