Goudgeel
Licht bewogen wiegt goudgeel
klopt hart met zeestromende aren
gelaten wervelt echo zacht waaien
schijnt zielsverlangen stil troosten
menspijnen tot lengend bedaren
warm tegen keihard slaan,lost de tijd
opent woord, klank, eerste ademtocht
schreit buiten oevers van 't kind
wiegt het goudgele, raakt niet geknakt
reis in dromen waar bomen wonen
luister bodemgespitst naar de wind
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Maandag, september 24, 2018 03:26 |
| Stilmakend mooi, waar het al niet stiller kon ;-) | |
| september: | Woensdag, september 12, 2018 14:24 |
| Mijn hartelijke dank voor het lezen en fijn inhoudelijk reageren. @Anneke, het zal een mooi boek zijn. Ik ga de titel noteren want het maakt benieuwd. Lieve groet |
|
| Hans Winter: | Woensdag, september 12, 2018 01:31 |
| waar de goudgele aren ons tot oogst mochten komen, zware sigaren zoals opa die rookte, daar verzacht ook het vallend blad gelijk van tint blijvende zinnen en zaligheden. groetje, hans |
|
| Connection: | Woensdag, september 12, 2018 00:30 |
| Ja, ergens waar het mooie uitspruit en een dichtershart met zilververen mooie natuur Liefs, Roger |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 11, 2018 21:49 |
| Deze mooie woorden zouden een onderdeel van een diepe meditatie kunnen zijn September. Ik lees nu het boek 'De Adelaar en de Condor' heel boeiend en interessant. Zo ook dit gedicht, ik sta en ben bij elk woord stil. Wens je nog een mooie avond. Anneke |
|
| gedichtenlady: | Dinsdag, september 11, 2018 18:47 |
| Lief verwoord. | |
| overdriver: | Dinsdag, september 11, 2018 17:16 |
| Mooi beeld. graag gelezen. over | |
| teun hoek: | Dinsdag, september 11, 2018 12:32 |
| speels th | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2018 | ||
| Thema's: | ||