Waar was je,
toen de sterren,
zo lang vervlogen,
schitterden,
in dit parelmoeren zwart.
Hoe duister was die nacht..
Waar was je,
bij het breken van de dag.
Om het eerste licht te missen,
waarbij wij alle twee toch wisten,
dat je meer dan praten mag.
Weet je niet,
hoe je ooit,
in heel die weldaad,
van berusting lag..
Ik mis je,
zo ontzettend,
erg..
Je hebt je vleugels,
toch gekozen,
bent door al je tranen,
uit jezelf,
voort, gevlogen,
tot waar de rozen,
meer dan,
hoopvol zijn.
Waar was ik,
bij al dat voelen,
van jouw pijn..
-
september: | Woensdag, juli 22, 2020 22:55 |
Heel aangrijpend en intens triest John. Maar ook zo mooi menselijk. Het willen helpen en misschien machteloos staan.. of hebben gestaan. Ik lees dat het fictie is maar het gedicht treft het gevoel heel rakend. Liefs | |
kim728: | Woensdag, juli 22, 2020 14:24 |
zo diep en oprecht geschreven, wat intens en triest. Ik wens je veel sterkte toe | |
Clarice: | Maandag, september 17, 2018 21:55 |
Heel mooi gedicht, John. Het moet erg pijnlijk en confronterend zijn voor wie achterblijft (ook al kon diegene niets méér gedaan hebben). Gts Clarice | |
Stroejaro: | Maandag, september 17, 2018 18:39 |
Intens, knap geschreven. | |
claire vanfleteren: | Maandag, september 17, 2018 18:17 |
Heel gevoelig geschreven! | |
Johny Donovan: | Maandag, september 17, 2018 13:46 |
PRACHTIG mooi!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
teun hoek: | Maandag, september 17, 2018 13:38 |
sterkte. th | |
juffie: | Maandag, september 17, 2018 13:25 |
intens | |
Anneke Bakker: | Maandag, september 17, 2018 10:31 |
Heftig John, krijg hoog kippenvel bij het lezen van deze pijnlijke woorden. De zon schijnt hier voor jou. Anneke |
|
Aquarel: | Maandag, september 17, 2018 09:42 |
Aangrijpend geschreven. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, september 17, 2018 01:41 |
mooi mooi | |
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2018 | ||
Thema's: |