laat me nog een keer begaan,
wat in mijn hoofd is voor gegaan.
verlos me van wat mij hier houdt,
van wat aan mij is toevertrouwd
en voor heel even, geef mij vleugels
zonder rem, zonder teugels.
de aardse last trekt aan mijn lichaam.
even wil ik lichter zijn.
ik weet je kan niet mee met mij,
want onze energie is spaarzaam,
de mooie dingen samen klein,
maar nooit laat het ons even vrij.
heel even wil ik leven zonder,
heel even los van het gewicht.
maar voor ik voor de vrijheid zwicht
richten mijn vleugels zich weer te gronde.
terug naar jou, mijn lieve wonder,
want zonder jou is leven zonde