psychiatrie ogenschouw
ze zeggen
dat ze om
je geven,
voor je
willen zor-
gen,
zien het als
hun morele
humane plicht,
om voor de
zwakkeren te
zorgen,
maar ze geven
geen moer
om je,
of je nou leeft
of dood gaat,
doet ze niets,
dat zijn geen
mensen meer,
maar koele
kille robots,
die hun taak
uitvoeren,
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, september 20, 2018 00:30 |
| Toch is het voor die mensen een beroep en is het voor hen ook niet leefbaar als ze niet een zekere afstand kunnen nemen. Maar er zijn nog veel gradaties tussen een zekere afstand houden enerzijds en je werk uitvoeren als een kille robot anderzijds. En het is ook niet om dat je je gevoelens niet toont dat je automatisch een kille robot bent. Gts Clarice | |
| zomerkind: | Woensdag, september 19, 2018 15:12 |
| mijn ervaring is dat de hulpverlening je gewoon zitten uit te lachen je behandelen als een nummer! de dood voor hen de normaalste zaak van de wereld is! ze je volstoppen met chemische rotzooi |
|
| september: | Woensdag, september 19, 2018 12:37 |
| Hulp wordt het mooiste vanuit het hart gegeven Eddie. Helaas in de hulpverlening ( al zijn er zeker ook goede mensen met het hart op de goede plaats) heeft de professionele werkhouding het werk vergemakkelijkt maar soms ook ten koste van het gevoel. Sterkte. | |
| teun hoek: | Woensdag, september 19, 2018 11:36 |
| pijnlijk in ervaren. th | |
| Aquarel: | Woensdag, september 19, 2018 08:56 |
| Ik geloof dat er nog veel hulpverlening is die met liefde wil helpen. Ook in de psychiatrie. Ook al zijn er ook die hun hart er niet (meer) bij lijken te hebben. Maar wanneer ze niet meer weten hoe echt behulpzaam te zijn, zodat jij verder kunt komen, kan het voelen als robots die enkel hun werk doen. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zomerkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2018 | ||
| Thema's: | ||