The black hole
Wanneer de zon verdwijnt uit je hart.
Het water aan je lippen staat.
Je geen weerstand kan bieden.
Ga je vallen in een diepe put.
Na die val heb je twee wegen
De ene brengt je verder in ellende
De andere naar het warme licht
Welke je vrienden hebben gemaakt.
Niemand kan het doen voor jou
Maar ze hebben de weg uitgestippeld
Zonder er iets voor te vragen
Omdat ze van je houden
Want vrienden zijn zo'n zeldzame soort
Dat je ze moet koesteren
In die gruwelijke wereld
Want zij zijn je opvangnet.
Het water aan je lippen staat.
Je geen weerstand kan bieden.
Ga je vallen in een diepe put.
Na die val heb je twee wegen
De ene brengt je verder in ellende
De andere naar het warme licht
Welke je vrienden hebben gemaakt.
Niemand kan het doen voor jou
Maar ze hebben de weg uitgestippeld
Zonder er iets voor te vragen
Omdat ze van je houden
Want vrienden zijn zo'n zeldzame soort
Dat je ze moet koesteren
In die gruwelijke wereld
Want zij zijn je opvangnet.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, september 25, 2018 20:32 |
| Mooi die ervaring dat vrienden die weg bieden. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2018 | ||
| Thema's: | ||