Door verduisterd dubbel glas
vang ik niet meer dan een glimp -
een flashback naar een ver verleden.
En toch, ik geef geen krimp.
Ben ik sterker dan ik denk?
Of denk ik sterker dan ik ben?
Wie hanteert hier het papier?
En wie hanteert de pen?
Een blik, een tik, een barst -
en plots breekt deze waarheid uit.
Splinters vliegen in de leegte
en kruipen stil onder mijn huid.
Ik red mezelf, ik red me wel
maar zonder rede of verstand.
Met de splinters in mijn vingers
zoek ik me wild naar het verband.
Tranen dansen in mijn ogen.
Het wordt mij keihard uitgelegd.
Met een doekje voor het bloeden
heb ik mij - veel - teveel gehecht.
Twee zielen en twee levens,
in een stilzwijgend verbond.
Ben ik mijn eigen heelmeester?
Wie ontmaakt mijn cirkel rond?
30-9-2018