Ik ben in ons huis,
maar in gedachten ben ik er niet.
Heb allang de bodem geraakt,
ben gevuld met verdriet.
Ik huil elke dag vanbinnen,
maar er valt geen traan.
Ben steeds dieper en verder,
heb zoveel moeite met 's ochtends opstaan.
Ik probeer te genieten,
maar het mislukt elke keer.
Weet niet meer hoe ik hieruit moet komen,
doe iedereen zeer.
Ik stel je veel vragen,
maar weet zelf geen woorden.
Op zoek naar iets wat er niet is,
heb geen antwoorden.
Ik voel me zo klein,
maar heb een masker op.
doe alsof ik heel gelukkig en vrolijk ben,
vanbinnen ben ik doodop.
Ik raak mezelf kwijt,
maar weet de weg terug niet langer,
ben aan het tasten en zoeken in het donker,
dat maakt me steeds banger.