confrontatie.
Confrontatie.
Steeds meer in
’t glijdende voorbijgaan
word ik geconfronteerd met niet meer zijn
van vrienden of
goede bekenden
ontheemd aan ’t zo bekend terrein.
Hier en daar die
intense gesprekken.
Deelden wij ons gaan en staan
tijdens een heerlijk
bakkie koffie
of boden zij een borrel aan.
Je rijdt langs
die bekende panden
gedachten wellen in je op
aan kort of lang
geleden kontakten
die mengeling kreeg plots een stop.
Zo brengt de leeftijd
ijle leegte
wordt het steeds stiller om je heen.
Die huizen fluist’ren
hun verhalen
je hoort ze aan…nu wel alleen.
th
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zaterdag, oktober 06, 2018 09:05 |
| Ontroerend!Mooi gedicht,Teun! | |
| voske: | Dinsdag, oktober 02, 2018 22:01 |
| En zo wordt je bewust ouder. Mooi beschreven. |
|
| Evenstar21: | Dinsdag, oktober 02, 2018 20:21 |
| Ja, zo is het. Liefs Elisa | |
| zomerkind: | Dinsdag, oktober 02, 2018 16:05 |
| ja teun op een gegeven moment in je leven sta je er alleen voor maar je hebt nog altijd de steun van onze hemelse vader:) gr eddie | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, oktober 02, 2018 12:45 |
| De goede herinneringen blijven. En ooit is er een weerzien. goed geschreven. |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 02, 2018 11:19 |
| Een voor een vallen ze af, wordt het kringetje steeds kleiner en leger. Zo dienen we zelf die leegte in te vullen om niet in eenzaamheid te verzanden. Mooi gefilosofeerd Teun. Herfstgroet met 'n lekker bakje koffie. Anneke |
|
| Frank_V: | Dinsdag, oktober 02, 2018 10:14 |
| Bekend gevoel goed onder woorden gebracht Teun. Hoort nu eenmaal bij het ouder worden |
|
| Aquarel: | Dinsdag, oktober 02, 2018 10:06 |
| Dat lijkt me zeker confronterend. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||