De onverwoestbare burcht
De burcht werd jaren geleden gebouwd.
Sterk en onverwoestbaar
Zelfs onzichtbaar voor nieuwsgierigen.
Niemand mocht of kon er in
Alleen de portier met de gouden sleutel
Die tot het einde van zijn leven waakte.
Nu is een vreemde heel voorzichtig
Steen voor steen begonnen met de afbraak
Zonder mij met pijn te laten leven.
We zochten samen naar de oude vijand
Die verscholen lag onder het stilzwijgen
Voedend aan het lange stilzwijgen.
We hebben hem nu gevonden
Maar zullen een bittere strijd vechten
Om hem voor eeuwig te verbannen.
Zo krijg ik een langverwachte kans
Om weer met een gulle lach
Naar het leven te kijken.
Sterk en onverwoestbaar
Zelfs onzichtbaar voor nieuwsgierigen.
Niemand mocht of kon er in
Alleen de portier met de gouden sleutel
Die tot het einde van zijn leven waakte.
Nu is een vreemde heel voorzichtig
Steen voor steen begonnen met de afbraak
Zonder mij met pijn te laten leven.
We zochten samen naar de oude vijand
Die verscholen lag onder het stilzwijgen
Voedend aan het lange stilzwijgen.
We hebben hem nu gevonden
Maar zullen een bittere strijd vechten
Om hem voor eeuwig te verbannen.
Zo krijg ik een langverwachte kans
Om weer met een gulle lach
Naar het leven te kijken.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, oktober 05, 2018 07:18 |
| De burcht, jaren geleden gebouwd, blokkeert emoties, ook de gulle lach. Met hulp kom je weer bij de kern, steen voor steen, zodat je weer hartelijk naar het leven kunt lachen. Erg mooi. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Bert Lagom | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||