Ze weent hele dagen door
is te depressief om nog naar school te gaan
doodgaan, daar leeft ze voor
maar dat kan ze niet aan
Heel veel staat ze met pillen in haar hand
of zet een mes op haar arm
met niemand heeft ze een sterke band
ze heeft het koud, al maanden niet meer warm
Een therapeut probeert haar te helpen
wilt luisteren naar haar problemen
haar verdriet stelpen
maar ze wilt enkel zoveel pillen innemen
Te depressief in dit leven
zou de dood geen oplossing kunnen zijn
niemand wilt haar liefde geven
helpen met haar pijn
Er zijn wel mensen die tegen haar zeggen:
“we willen je niet dood”
dat wilt niets zeggen
haar leven is zo zwaar als lood
(niet waargebeurd, maar ik weet wel wat depressie is)
(als jullie mijn gedicht lezen en er staat enkel: hallo op, dan is dat omdat:
als ik mijn gedicht-tekst invoer en ik druk op: insturen, dan krijg ik geen scherm meer. De scherm voor de achtergrond. Als ik hallo intik, krijg ik wel dat scherm, dus dan druk ik weer op: insturen en staat 'het gedicht' eigenlijk al online, maar dan moet ik natuurlijk de juiste tekst invoeren en dan lukt het wel.
Begrijpen jullie een beetje?)
