Langs duisters donker
langs duisters donker
ik speelde met
donker maar
verveelde me
met licht ben ik
haar te lijf gegaan
erin gedoken
heb van het
samenzijn
meer dan
intens genoten
want donker
werd duister
kil en gemeen
in ruimtes waar
licht nooit verscheen
verbleef in een
zompige laag
van bestaan zonder
de mogelijkheid
er ooit uit te gaan
geen verlangen
toekomst of hoop
met tijd als dikke
ziekmakende
verstikkende stroop
toch wist ik te vonken
ontsnapte langs
duisters donker
herkende in de tunnel
van licht mijn eigen ik
wil melker
05/10/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Zaterdag, oktober 06, 2018 00:13 |
| Erg sterk Wil.. | |
| lodi: | Vrijdag, oktober 05, 2018 21:54 |
| Angst werd werkelijkheid zo smorgens in de vroegte klopte hij aan geen idee van haar bestaan, enkel donker en kil ving haar angst-adem op en liet het gaan in een oog-opslag, werd jij mee genomen gedragen door de kille wind totdat jij jezelf weer hervind... liefs lodi |
|
| september: | Vrijdag, oktober 05, 2018 19:30 |
| Erg fascinerend en intrigerend geschreven Wil. Het grensspel en spel tussen licht en donker. Ook in het zelf. Zoals ik het tenminste lees.De donkerte klinkt vrij unheimisch in sterke zinnen en woordvondsten. Maar uiteindelijk in de tunnel van licht herkent de schrijver gelukkig weer zijn eigen ik. Ik weet niet of het autobiografisch is, hoe dan ook is het een ijzersterk overgebracht geheel. Fijn weekend gewenst. Liefs | |
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 05, 2018 17:12 |
| een lichtende herkenning na duistere tijd. fijn. th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 05, 2018 09:25 |
| Het gedicht laat zich lezen als onheilspellend Wil en toch een ontsnapping uit het duister naar je eigen ik vanuit de verlichtte tunnel. Heel bijzonder en ook boeiend .Hoop dat alles goed is en zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||