Dochtertje 3
Toen geur en kleur
verdwenen uit vallend
mottig blad
Winter kwam en bevroor
wat was overgebleven
Zo zou het vergaan
sneller onbestaan
Verdriet is ook maar
een vorm van energie
waard om op te slaan
Ik schilder haar gelaat
dat soms op de maan ontstaat
kijk door het hoge, smalle raam
Ik leg haar even vast
voor zij verder kan gaan
Reacties op dit gedicht
| Jadzia: | Zondag, oktober 14, 2018 10:38 |
| Verlangend ... Warme groet Jadzia |
|
| Aquarel: | Zaterdag, oktober 13, 2018 17:27 |
| Zeer aangrijpend gedicht. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Zaterdag, oktober 13, 2018 15:08 |
| Het woord onbestaan raakt mij diep. Gelukkig leeft zij voort in jou gedachten, zo te lezen in dit mooie gedicht. Sterkte! | |
| teun hoek: | Zaterdag, oktober 13, 2018 14:07 |
| indringend. th | |
| Clarice: | Zaterdag, oktober 13, 2018 14:04 |
| Mooi geschreven, Stanislaus. Gts, Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||