die ene vage schaduw
ik zal niets schrijven over een wind
die door het lover van bomen waait
zal zelfs helemaal niets over bomen schrijven
geen enkel woord wil ik verspillen
aan de beuk in de tuin van ons huis
die me vertelt over het sterven van een zoon
nog zal ik iets vertellen over de eiken in het park
waaronder jij en ik urenlang zitten
en zo doen alsof onze zoon enkel echt is
in mijn geschreven gedichten over hem
van het schemeren van bomen in het licht
geef ik alleen maar de kronen prijs
en de naalden van dennen die eeuwig groen blijven
en ik zal doen alsof slechts het broze flikkerende licht
gestikt in de hangende massa bladeren van treurwilgen
heel echt is, en niet alleen maar de stam
waarover ik wel schrijf is die ene vage schaduw:
het woud, de bomen en ik
sunset 19-10-2018
Reacties op dit gedicht
