Dichtbij licht hij donker bij
waait stem door haar geest
glimlach, liefderijk gekend
waar hij altijd is,en is geweest
van babystap tot proberen moe
reiken handen, ergens naartoe
als tranen branden, op de tast
gestadig klinkt de regen
eerlijkheid niets voor ogen ziet
belast, tomeloos verdriet
loopt ze onbekend, niet in pas
mantelpak,heupwiegt haar opgestoken
getooid met paraplu, plooit deja-vu
hakken klikken stenen kletsnat
toont overgave onzichtbaar pad
anders en om het even welke afslag
doelgericht donker in, en het hart zag
september: | Zondag, oktober 21, 2018 22:50 |
Mijn dank voor het lezen en jullie mooie reacties Fijn begin van de week gewenst |
|
EXPLICIT: | Zondag, oktober 21, 2018 00:30 |
Dagen blijven dragen, en is het moment om te treuren niet als de stilte valt in zinnen, niet te verdragen? Wens je de mooie herfstdagen om te genieten. | |
Hans Winter: | Zaterdag, oktober 20, 2018 15:21 |
die je lieft, die brengt je verder tot je zelf vertrouwd behoud, die weet je leef te geven. hans |
|
Clarice: | Zaterdag, oktober 20, 2018 14:15 |
Mooi gedicht, September. Gts, Clarice | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 19, 2018 17:35 |
Stil en ontroerd ben ik September door deze woorden zo diep vanuit je mooie hart hoe licht en donker elkaar raken. Lieve groet en fijne avond wens ik je, voor deze keer vanuit Capelle a/d IJssel ( bij dochter) . Anneke |
|
Aquarel: | Vrijdag, oktober 19, 2018 14:46 |
Prachtig gedicht, wat me beelden meegeeft en ook wat mysterieus is voor mij. Liefs, Aquarel |
|
wijnand.: | Vrijdag, oktober 19, 2018 14:45 |
Prachtig | |
Avr: | Vrijdag, oktober 19, 2018 14:34 |
Mooi en zeer beeldend gedicht! | |
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 19 oktober 2018 | ||
Thema's: |