Je lieve gefluister in mijn oor..
de kaartjes hoe je je hart aan mij verloor.
De romantische uitingen en gebaren,
mij keer op keer de liefde verklaren.
Herinner mij de brandende kaars in je broek,
of het gesprek in Moordrecht over je aanzoek.
De passie en lust in het vrijen met elkaar,
voor je deur staan als verrassing met een gitaar.
Knuffelen tussen de koeien in,
mijn door kussende kapotte kin.
Kringlopen bekijken en afstruinen,
stiekem vrijen in de duinen.
Vegan tentjes samen verkennen,
als verrassing je met een massage verwennen.
Onze dans als pinguïns tegen elkaar aan,
we konden elkaar niet weerstaan.

Waar zijn we gebleven,
uit elkaar gegaan in dit leven.
Herinner me onze laatste dag,
onze laatste gedeelde lach.
Kookworkshop met nog zoveel gevoel..
je reactie op de tag, zo koel.
Je wilde geen verwarring scheppen,
ik had al die tijd oogkleppen.
Geprobeerd sterk te blijven,
proberen van me af te schrijven.
Mijn gevoel was te sterk en de pijn te groot,
mijn hart ging steeds een beetje meer dood.
Ik herinner mij het emotionele gesprek,
aan tranen was er geen gebrek.
Ik was op, gebroken en kon niet meer..
contact met zoveel gevoel deed te zeer.
De pijnlijke foto met 'eindelijk' verscheen,
een wervelwind van emoties door mij heen.
Je gaf aan dat het een grapje was,
kon het je toen niet schelen wie het ook las?
De verwarring die je niet wilde scheppen met mij,
maar het kon wel met haar erbij?

Angst om mij nu weer aan iemand te geven,
het kwetsen weer te beleven.
De drempel is verhoogd en de angst is ernaar,
ik stel vraagtekens nu bij elk gebaar.
Hoe kan ik dat ik zo blind was, je hart bij haar lag,
hoe kan het dat ik het niet inzag.
Ik sta op scherp en het winkelcentrum komt weer terug,
als een in een webverstrikte mug.
Dat zag ik ook niet aankomen,
ik raak overstuur van het dromen.
Maar ik zal mezelf herpakken,
het zal gaan in kleine stappen.

Mijn liefde voor jou was echt en groot,
voor jou stelde ik me echt bloot.
Bedankt dat je geluk hebt gegeven,
dat je me op roze wolken hebt laten zweven.
Je hebt me pijn gedaan,
maar ook naast me gestaan.
We hebben veel mooie momenten beleefd,
wat altijd in mijn geheugen voortleeft.
Ik ben je dankbaar voor de lach op mijn gezicht,
ik sla ons boek nu definitief dicht.