Kobalt
Alleen zachte droom van haar
gesepareerd in donker stil
rusten handen liefde, spreekt zij
onomwonden teer lemniscaat
wazige woorden van de wil
in onbereikbaar verglijdt kleur
gesloten genadige hemeldeur
vloeien wij even in elkaar
uiterst uitspansel is niet veilig
geen huis ontzien of heilig
verstrikt tussen zijn, handpalm
vergeten ster, schuurt asfalt
ritme van verbonden levenslijn
waait haar geur in diep kobalt
woorden van de wil, innig kalm
Reacties op dit gedicht
| voske: | Vrijdag, oktober 26, 2018 21:56 |
| Het klinkt wel lekker, maar hoe graag ik het ook wil, ik begrijp er geen snars van. Zal wel aan die oude kop van mij liggen.;-) | |
| september: | Donderdag, oktober 25, 2018 20:38 |
| Dank jullie wel voor de fijne reacties. Ik ben er blij mee. Liefs |
|
| EXPLICIT: | Donderdag, oktober 25, 2018 03:16 |
| Het neemt me mee in het volle maanlicht als de ogenschijnlijk lichte wolken razendsnel lagend over elkaar heen waaien. Heel mooi geschreven. Goedemorgen en een mooie dag gewenst. | |
| Clarice: | Woensdag, oktober 24, 2018 21:27 |
| Het is mooi geschreven, September. Gts, Clarice | |
| Stroejaro: | Woensdag, oktober 24, 2018 17:47 |
| Prachtig!! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 24, 2018 16:12 |
| wat een genot om te lezen | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 24, 2018 15:23 |
| mooi th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 24, 2018 13:51 |
| Gelezen en herlezen raakt me dit prachtige gedicht September krijg warme rillingen bij deze mooie serene woorden die niemand anders bedenken kon. Stilmakend! Wens je een fijne middag met liefs. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||