Bergen van gedachten.
Lopen door bergen van gedachten, hellingen en dalingen door dagen en nachten.
Stappen gezet geen weg terug door onbegrip en onzekerheid besmet.
Zonder pardon gezegd wat ik voel en je alleen in de kou laten staan.
Alleen streef ik nog naar mijn eigen doel, mijn eigen gevoel ik wil weg ver weg hier vandaan.
Voor mijn gevoel sta ik stil maar ik weet ik moet door, even een stilte even een blik en eigenwijs hou ik mezelf een spiegel voor.
Ik wil niet kijken wil blijven dromen en hopen en de realiteit blijven ontwijken.
Lopen door bergen van gedachten zoekend naar betere tijden.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bram Schrijft | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||