Achter mijn schild...
Achter mijn schild...
Stil ben ik aan het opstaan.
Al heb ik nog een weg te gaan.
Stap voor stap zal ik er raken.
Daar moet ik me nu geen zorgen over maken.
Ik heb gehuild en gegild.
Dan hield ik mij schuil achter mij schild.
Soms bang voor wat er komen zou.
Heb ik een tijd door gemaakt van rouw.
Stil ben ik aan het opstaan.
Al heb ik nog een weg te gaan.
Stap voor stap zal ik er raken.
Daar moet ik me nu geen zorgen over maken.
Ik heb gehuild en gegild.
Dan hield ik mij schuil achter mij schild.
Soms bang voor wat er komen zou.
Heb ik een tijd door gemaakt van rouw.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 30, 2018 19:08 |
| waar opstaan al je lange weg zal wezen, mogen hopelijk metgezellen zich lichter tonen. groetje, hans |
|
| voske: | Maandag, oktober 29, 2018 21:06 |
| Heel herkenbaar. | |
| Avr: | Maandag, oktober 29, 2018 20:30 |
| Een droef gedicht! Maar een toonbeeld van kracht. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||