Eens op een dag
ontmoette ik een vrouw
die alleen maar
een kind van me wou.
Ze zette in als de vorst
in liet me achter in de kou
het is nu elf jaar later
ik ben nog steeds in rouw.
Het doet me nu ook
nog steeds veel pijn
dat ik mijn kind niet ken
en geen vader kan zijn.
Ik ben daar toen ook
kapot aan gegaan
en wist toen niet goed
hoe ik daarmee om moest gaan.
Zij wilde ons kind
alleen voor zichzelf
en verder met mij niets te maken hebben.
Ik ben toen gevlucht
voor gevoelens en pijn
verdovende middelen waren tijdelijk fijn
Om de pijn van verdriet
even niet te hoeven voelen
verzachte drugs de pijn maar ik miste me doelen.
Ik wilde toen stoppen maar was al verslaafdÂ
ik kon het niet zelf, heb om hulp gevraagd.
Vrij van verslaving en afgekickt
ruim acht jaar clean ik heb het geflikt
Ik voel me weer beter en alles gaat goed
maar pijn is wel wat dit me nog doet.