september: | Dinsdag, november 06, 2018 20:05 |
Een thema gedicht om in ernst bij stil te staan Willem. Heel goed geschreven. Sterke invalshoek van mist die beklijft. In de zwaarte die dan zal zijn.. Succes gewenst. | |
claire vanfleteren: | Maandag, november 05, 2018 16:45 |
Dementie daar heb ik al jaren mee te maken en heb al meerdere gedichten geschreven als medicijn tegen de pijn omdat ik mijn moeder stilaan verlies! | |
Avr: | Maandag, november 05, 2018 14:20 |
Triest! Heel mooi verwoord! | |
semara : | Maandag, november 05, 2018 13:44 |
Pijnlijk maar mooi beschreven. | |
Stroejaro: | Maandag, november 05, 2018 13:23 |
Knap neergezet! | |
Clarice: | Maandag, november 05, 2018 13:13 |
Dat moet verschrikkelijk zijn. Mooi beschreven, gts Clarice | |
voske: | Maandag, november 05, 2018 12:57 |
Hoop dat ik het nooit moet beleven. Sterk neergezet. | |
Johny Donovan: | Maandag, november 05, 2018 12:00 |
zeer gevoelig gedicht Willem! | |
Anneke Bakker: | Maandag, november 05, 2018 10:04 |
Dit gedicht roept rakende herinneringen bij me op Willem...Zó herkenbaar. Zonnige groet voor jou en succes. Anneke |
|
teun hoek: | Maandag, november 05, 2018 09:23 |
natuur omgebouwd tot geest dementie als nevel. mooi th |
|
Auteur: Willem B. Tijssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 november 2018 | ||
Thema's: |