ruim tien jaar
Ruim tien jaar geleden ben ik voor het laatst hier geweest
ik was soort zombie verdwaald van geest
mijn leven was alles behalve een feest
aan gedichtenfreaks heb ik veel gehad, in het leven van toen was ik overleven zat
ik liet de boel de boel en ging keer op keer weer hard op me smoel
volgas rechtdoor als een meteoriet die door ruimte en tijd door de dampkring schiet
was de sky voor mij niet de limmit
ik zit nog met veel onverwerkt verdriet
ik heb nu veel op de rails maar alles nog niet
eens opeens dag toen zag ik het licht
dit is het einde van dit gedicht.
ik was soort zombie verdwaald van geest
mijn leven was alles behalve een feest
aan gedichtenfreaks heb ik veel gehad, in het leven van toen was ik overleven zat
ik liet de boel de boel en ging keer op keer weer hard op me smoel
volgas rechtdoor als een meteoriet die door ruimte en tijd door de dampkring schiet
was de sky voor mij niet de limmit
ik zit nog met veel onverwerkt verdriet
ik heb nu veel op de rails maar alles nog niet
eens opeens dag toen zag ik het licht
dit is het einde van dit gedicht.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, november 06, 2018 21:54 |
| Mooi openhartig geschreven, gts Clarice | |
| voske: | Dinsdag, november 06, 2018 16:58 |
| Aan alles komt een eind. Aan een worst zelfs twee. | |
| LOT GENOOT: | Dinsdag, november 06, 2018 14:00 |
| dank u | |
| teun hoek: | Dinsdag, november 06, 2018 13:26 |
| bijzonder veel geluk toegewenst. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: LOT GENOOT |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2018 | ||
| Thema's: | ||