Zacht waait de herfstwind
Zacht waait de herfstwind
Als de echo’s van mijn voetstappen
me vergezellen op het vastgetrapte grint
de zon mijn schaduw doet verlengen
najaarswind m’n rimpels streelt
en ik een bezoek wil brengen
aan de boskapel, plekje van stilte en rust
een kaarsje branden bij het Mariabeeld
daar mijmerend verpoos
met ogen dicht en gevouwen handen
vuur van kaarslicht deed mijn ziel ontbranden
tot hemelse gedachten en elders ver
blaas ik mijn ademtocht zover die reiken kan
mijn voetstappen door de wind verwaait
hoor ik ergens de echo’s van een haan
die haar victorie kraait
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, november 08, 2018 18:27 |
| Je voelt je erbij aanwezig. zo intens gevoelig. |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 08, 2018 13:40 |
| een prachtig beeld van intense beleving. mooi Anneke h gr teun |
|
| voske: | Donderdag, november 08, 2018 12:40 |
| Ik wandelde het hele stukje mee. Mooi. | |
| Stroejaro: | Donderdag, november 08, 2018 11:22 |
| Heel mooi! | |
| Avr: | Donderdag, november 08, 2018 11:16 |
| Met respect dit mooi, beeldend gedicht gelezen, Anneke! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2018 | ||
| Thema's: | ||