Yotosama en Artemis
Soms denk ik dat het zwaard aan de muur
verlangens heeft als klein-kinderloos
van vloeibaar zijn en stromen als vuur
met genoeg aan snijden van een roos
afweren met de stompe kant en blokkeren
Mee te gaan in soepel bewegen en buigen
door stromend water te zijn, verdampen
wolk worden en meedrijven op de wind
van warm naar koud gaan, vallende sneeuw
de aarde met wit beschermend bedekken
In een bar winterlandschap met omzwachtelde
voeten door het dikke tapijt te stappen
geruisloos sporen achter het lichaam
te laten lezen door haar, de jaagster
zij geeft verlossing met de genadeslag
Haar boog is gespannen, het mes geslepen
zij heeft geduld, wacht op het juiste moment
de goede afstand tussen hemel en aarde
Rustig blijven, ademhalen, in en uit
doel treffen of missen, ademen uit en in
verlangens heeft als klein-kinderloos
van vloeibaar zijn en stromen als vuur
met genoeg aan snijden van een roos
afweren met de stompe kant en blokkeren
Mee te gaan in soepel bewegen en buigen
door stromend water te zijn, verdampen
wolk worden en meedrijven op de wind
van warm naar koud gaan, vallende sneeuw
de aarde met wit beschermend bedekken
In een bar winterlandschap met omzwachtelde
voeten door het dikke tapijt te stappen
geruisloos sporen achter het lichaam
te laten lezen door haar, de jaagster
zij geeft verlossing met de genadeslag
Haar boog is gespannen, het mes geslepen
zij heeft geduld, wacht op het juiste moment
de goede afstand tussen hemel en aarde
Rustig blijven, ademhalen, in en uit
doel treffen of missen, ademen uit en in
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Donderdag, november 08, 2018 11:33 |
| Yotosama en Artemis Soms dink ek die swaard aan die muur begeertes aan kleinkinders om vloeibaar te wees en soos vuur te vloei genoeg om 'n roos te sny afstoot met die stomp kant en blokkeer Mee te gaan in glad beweeg en buig deur lopende water te verdamp word wolk en dryf op die wind gaan van warm tot koud, val sneeu bedek die aarde met wit beskermende In 'n winter landskap met verbande Om voete deur die koue mat te stap geruisloos spore agter die liggaam om deur haar gelees te word sy gee redding met die finale slag Haar boog is gespanne, die mes skerp sy het geduld en wag vir die regte oomblik die goeie afstand tussen hemel en aarde Bly kalm, asemhaal, in en uit doel tref of mis, asemhaal uit en in |
|
| Avr: | Donderdag, november 08, 2018 11:29 |
| Zeer beeldend verwoord! Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2018 | ||
| Thema's: | ||