Zo het eerste leven
Zo het eerste leven weerloos
in een paar armen ligt.
Een paar blauwe ogen die staren
in het getrouw.
Een wolk van weerloosheid in het
ochtendlicht.
Die huwelijksvrucht zonder berouw.
Zo rust op dat leven nog geen tegenspoed.
Ligt die arm nog om dat leven heen.
Beschermt de ochtendrust het met zijn warme gloed.
Slaapt het zacht dat kindje, heel sereen.
in een paar armen ligt.
Een paar blauwe ogen die staren
in het getrouw.
Een wolk van weerloosheid in het
ochtendlicht.
Die huwelijksvrucht zonder berouw.
Zo rust op dat leven nog geen tegenspoed.
Ligt die arm nog om dat leven heen.
Beschermt de ochtendrust het met zijn warme gloed.
Slaapt het zacht dat kindje, heel sereen.
Reacties op dit gedicht
| Roselynn: | Vrijdag, november 09, 2018 20:42 |
| Smelt*smelt* Zo mooi verwoord.. Spreekt mij nu erg aan.. Voor het eerst oma geworden.. Zo bijzonder nieuw leven! |
|
| Avr: | Vrijdag, november 09, 2018 12:02 |
| Mooi en lieflijk gedicht! | |
| teun hoek: | Vrijdag, november 09, 2018 10:45 |
| teder , zelf in afwachting deze dagen 2e achterkleinkind th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2018 | ||
| Thema's: | ||