In vloeibare herinnering
in vloeibare herinnering
ik wist dat het
glas ooit zou breken
samen hadden wij lang
naar haar volmaakte vorm
en transparantie gekeken
zij gaf de
hoge zuivere toon
die als een droom
kristallen muziek
uit de hemel vibreerde
daar waar
anderen verscherfden
in kwetsbare posities
erfden wij de laatst
overgeblevene van het stel
in vloeibare herinnering
dronken wij vaak de
familiegeschiedenis uit
de ziel van de drank die
sprankelend glansde in glas
door die mysterieuze
verbondenheid raakten
wij haar uiteindelijk kwijt bij
het dramatisch stoten van een
droom tegen de harde werkelijkheid
wil melker
11/11/2018
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, november 11, 2018 12:46 |
| bijzonder th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, november 11, 2018 10:01 |
| Drink dan uit het laatste glas de ziel van de familiegeschiedenis en laat de herinneringen sprankelen. Mooie zondag Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2018 | ||
| Thema's: | ||