Keer op keer…
Elke keer opnieuw..
Elke keer steeds weer..
Na een half jaar en soms na een dag..
Altijd jij weer met je lieve lach…
Het is nu al heel lang aan de gang..
En elke keer weer kom ik op het punt dat ik zo hevig naar je verlang..
Jouw armen om me heen..
Ik heb verder gezocht maar zoals jou is er geen..
Ik probeer je diep weg te stoppen in mijn hart,
Volgens mij is het het noodlot dat me tart.
Lukken wil het me namelijk niet..
En ik baal ervan dat je het telkens weer ziet..
Iedereen zegt nu dat het anders is dan de vorige keer..
Zou het? Zou het nu dan toch echt?
Ach.. elke keer weer .. tis altijd hetzelfde liedje..
Of toch niet???
Ik wil zo graag een antwoord, maar durf het je niet te vragen..
Ik kan niet zonder jou…