Als twee onbekende soldaten,
gewond op het slagveld van het leven,
komen we elkaar tegen in het hospitaal.

Beiden zoeken we voor de zoveelste keer
naar die helpende handen
die ons weer op het rechte pad willen zetten.

Samen leggen we een parcour af,
elk op onze eigen levensweg,
om in de toekomst een voorbeeld te zijn.

Wanneer we weer in de wereld zijn,
krijgen we de kans om 
van onze fouten te leren.

Velen hebben ons voorgedaan,
ook al hebben er enkelen gefaald,
door toe te geven aan hun zwakte.

We zullen ons best moeten doen
om elke dag sterker te worden,
door te geloven in onszelf.

Wel goede vriend voor mij.
Dit zijn je eigen woorden
welke je enige tijd tegen mij zei.

Wannneer het eens moeilijk gaat,
zal ik aan dat moment denken
en alle kracht putten om die dagen,
tot een goed einde te laten voorbij gaan.

Dat is mijn dankbaarheid 
voor wat jij en enkele anderen
mij geleerd hebben.

(dit gedicht heb ik geschreven voor Jakke, een uitzonderlijke vriend)