Bij het ontluiken van de ochtendstond
Bij het ontluiken van
de ochtendstond proef
terstond de nacht die
ik deelde.
waarin ik iets stal
van jouw onschuld die
nacht aan mij verbeeldde.
Ik vleide me tegen je aan
als een bloem zo zoet.
Warmde me aan jouw huid
met zijn warme gloed.
Bewonderde je ogen als
flonkerstenen zo blauw.
Jij lieve bloem waar ik
zo van hou. Laat mij vleien
in mijn ijdelheid.
Echte liefde kent geen tijd.
de ochtendstond proef
terstond de nacht die
ik deelde.
waarin ik iets stal
van jouw onschuld die
nacht aan mij verbeeldde.
Ik vleide me tegen je aan
als een bloem zo zoet.
Warmde me aan jouw huid
met zijn warme gloed.
Bewonderde je ogen als
flonkerstenen zo blauw.
Jij lieve bloem waar ik
zo van hou. Laat mij vleien
in mijn ijdelheid.
Echte liefde kent geen tijd.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, november 16, 2018 12:11 |
| liefdevol tijdloos th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, november 16, 2018 10:27 |
| Neem er de tijd voor Willem, koester die mooie bloem. Mooi gedicht! Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2018 | ||
| Thema's: | ||