Zij spelen er mee
Bedeesde bomen dommelen weg
tussen lage lange lichtstralen in
een goudkleurig landschap.
Blozende bladeren zijn geen groentje meer.
Ik zou ze wel willen bewaren
Maar dat gaat niet.
De tijd dwarrelt.
Het is weer te snel gegaan.
Bladeren moeten sterven.
De grond heeft honger.
Zelfs de wind helpt mee.
En de wolken huilen.
Kom een beetje dichterbij en kijk naar de
kinderen.
Ze verzamelen de gouden schatten.
Bladeren moeten sterven,
want de grond moet worden gevoed.
Zij spelen er mee.
tussen lage lange lichtstralen in
een goudkleurig landschap.
Blozende bladeren zijn geen groentje meer.
Ik zou ze wel willen bewaren
Maar dat gaat niet.
De tijd dwarrelt.
Het is weer te snel gegaan.
Bladeren moeten sterven.
De grond heeft honger.
Zelfs de wind helpt mee.
En de wolken huilen.
Kom een beetje dichterbij en kijk naar de
kinderen.
Ze verzamelen de gouden schatten.
Bladeren moeten sterven,
want de grond moet worden gevoed.
Zij spelen er mee.
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2018 | ||
| Thema's: | ||