Wij
Bij tijden waarin de sterrenhemel mij omringt
Terwijl de wind het lied van nostalgie zingt
Voel ik me bemind door het verleden
Die mijn hart warmte schenkt in mijn reis door het heden
Voor elke hartslag ben jij de reden
Want
Starend naar de kleur van deze nacht
In aanspoelende golven hoor ik jou glimlach
In de diepte van de zee ben ik jou verloren
Als de sterren aan de hemel wil ik jou weer toebehoren
Want
Het is in jou ogen dat ik zweef
In mijn dromen verdwaal en jou liefde beleef
Bij het ontwaken mijn leven weer een reden geef
Jij
Het antwoord
Mijn eeuwig hart
Mijn ziel
Terwijl de wind het lied van nostalgie zingt
Voel ik me bemind door het verleden
Die mijn hart warmte schenkt in mijn reis door het heden
Voor elke hartslag ben jij de reden
Want
Starend naar de kleur van deze nacht
In aanspoelende golven hoor ik jou glimlach
In de diepte van de zee ben ik jou verloren
Als de sterren aan de hemel wil ik jou weer toebehoren
Want
Het is in jou ogen dat ik zweef
In mijn dromen verdwaal en jou liefde beleef
Bij het ontwaken mijn leven weer een reden geef
Jij
Het antwoord
Mijn eeuwig hart
Mijn ziel
Over dit gedicht
| Auteur: Titus Flaminius | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2018 | ||
| Thema's: | ||