Depressie
Ze zit daar neer, kijkt voor zich uit
ze heeft al dagenlang niets meer gedaan
wit, is haar bleke huid
omdat ze al weken nergens meer is gegaan
Ze zit daar maar, in de zetel rusten
ze kan het niet meer aan
er is niets dat ze nog van dit leven zal lusten
ze wilt gewoon van deze wereld weggaan
Ze heeft zichzelf neergelegd
ze zal een tijdje slapen
haar zorgen vergeten
proberen een beetje geluk oprapen
Kon ze maar iets moois dromen
en dat naar de echte wereld brengen
kon er maar iets leuks komen
dat ze zich tussen de mensen kan mengen
Maar haar verdriet is te groot
op haar gezicht nooit een lach
altijd tranen
en dat wel elke dag …
Reacties op dit gedicht
| voske: | Donderdag, november 22, 2018 17:41 |
| Zeer herkenbaar.Je hebt dat goed omschreven | |
| ILse Bruintjes: | Donderdag, november 22, 2018 16:48 |
| heel herkenbaar |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 22, 2018 15:49 |
| Hoop dat het niet jouzelf betreft Raissa. Rakend gedicht zet je hier neer. Wens jou alle goeds. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 22, 2018 13:48 |
| voor jezelf lijkt het beter de positieve kanten te benaderen. th | |
| Avr: | Donderdag, november 22, 2018 13:10 |
| Een depressie is inderdaad niet niks, gedichtenlady! Soms komt men er op eigen kracht uit. Soms met de nodige hulp. | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2018 | ||
| Thema's: | ||