Krult een glimlach
Zoals manen seizoenen aan elkaar rijgen
rijg ik dagen aaneen als kralen
van mijn rozenkrans
doorsta de slapeloze nachten
zet alle gedachten op een rij
wentel mij van zij op zij
digitale cijfers vertikken elke seconde
wacht gelaten tot de krant ploft in de bus
lang voor de zon de aarde kust
staat het oude lijf
stram en stijf naast de sponde
pep me op met koffie, lees de krant
en ook de rouwberichten,
ik sta er nog niet bij
opgelucht pluk ik de morgenstond
krult toch blij
een glimlach mijn mond
*
Anneke