Solitair
zwervend in de schemerzone
zoekend naar een streepje licht
dolend door het ongewone
afgezonderd, deuren dicht
weten dat ik nooit zal vinden
wat mijn diepste wens zou zijn
ben ik nu zoals de blinden
stuurloos op dit vreemd terrein
troosteloos en solitair
deze leegte blijft me plagen
leven is gewoon niet fair
'k vind geen vreugde in mijn dagen
Horizon01: | Zaterdag, april 20, 2024 12:23 |
Heel veel sterkte met alles wat jij meemaakt in het leven Waterval. Heel mooi en eerlijk geschreven. Ook bedankt voor vele aardige reacties van afgelopen jaren. Groetjes, |
|
Johny Donovan: | Woensdag, november 28, 2018 21:28 |
Zo mooi omschreven! prachtig! |
|
Hans Winter: | Woensdag, november 28, 2018 18:35 |
daar ons maatje op gaan halen, of ten minste toe willen roepen vanwaar de mensen van weg hem wel vergezellen, waar donker toch een dagende raad tezamen verstaande beider zijds bereid zal verwonderen. hans |
|
september: | Woensdag, november 28, 2018 15:13 |
Diepvoelend gedicht. De treurnis en leegte van leed. Zo duidelijk droef en goed geschreven Waterval. Ik wens je sterkte en met de tijd hopelijk een sprankje licht in dit vreugdeloze lege..Liefs | |
Anneke Bakker: | Woensdag, november 28, 2018 13:55 |
Solitair, stuurloos en leeg, nee dat is geen vreugdevol leven Waterval, ik begrijp het en wens je alle goeds en warme groet. Anneke |
|
voske: | Woensdag, november 28, 2018 13:45 |
Sterkte, M. | |
Avr: | Woensdag, november 28, 2018 13:10 |
Droef mooi en herkenbaar, dit leed verwoord!Sterkte, waterval! | |
teun hoek: | Woensdag, november 28, 2018 11:50 |
versta dit volkomen , sterkte. th |
|
Auteur: waterval | ||
Gecontroleerd door: de redactie | ||
Gepubliceerd op: 28 november 2018 | ||
Thema's: |