Windstreken
Je bent het hoge noorden
de laagstaande eeuwige zon
het land van zangerige woorden
waar de liefdestaal begon
Je bent het diepe zuiden
de oase voorbij het eindeloze zand
waar broeierige muziek voor ons luidde
we in koortsdromen waren gestrand
Je bent het verre oosten
de beken met de wilde stromen
fonkelende glazen waar we mee proostten
de steden van de vergulde dromen
Je bent het wilde westen
de engelen die we hebben bezocht
de dorst die we er lesten
in onze langjarige tocht
Je bent het vaste midden
tussen noord, zuid, oost en west
de kern van leven en bidden
is wat ons levensboek nu schetst
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, december 01, 2018 00:49 |
| wat een mooie liefdesverklaring,... alle zinnen gekleurd en gericht naar alle windrichtingen , met het "hart" als bouwsteen in het midden... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Vrijdag, november 30, 2018 19:00 |
| Zeer mooi gedicht! | |
| voske: | Vrijdag, november 30, 2018 17:53 |
| Alomvattend.Mooi. | |
| teun hoek: | Vrijdag, november 30, 2018 17:24 |
| alles. ! th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2018 | ||
| Thema's: | ||