In stil bewegen
in stil bewegen
vandaag ontbrak
de warmte die
altijd verbinding bracht
in optrekkende kou
was blauw het licht dat
alles overheersend was
kilheid spiegelde
nog net geen vorst op
zwaar beslagen ramen
muts en das
ontnamen mensen wat
toch zo herkenbaar was
rode wangen en een
fris gezicht dat guurte kent
uit noordooster tegenwind
diep weggedoken
vogelen ze in stil bewegen
als door de eerste vorst gebeten
maar eenmaal binnen
is er ontdooien van de huid
komt het hoogste woord eruit
tintelen vingers en doen
handen pijn maar is er ook trots
om deel van de winter te zijn
wil melker
02/12/2018
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, december 02, 2018 14:40 |
| wij moeten er aan geloven Wil maar ik houd van de seizoenen. th |
|
| waterval: | Zondag, december 02, 2018 13:25 |
| tja, de winter komt er aan, dat laat zich voelen... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Jadzia: | Zondag, december 02, 2018 12:59 |
| De winter komt eraan met al zijn voor en tegen een nieuw jaargetij is toch ook weer een zegen. Warme koffie groet van Jadzia |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, december 02, 2018 08:49 |
| Het is ook altijd wat óf te heet, of te koud of te droog of te nat, we nemen maar zoals het komt Wil, het is toch altijd wat. Gedachten voeren tintelend naar de lente. Mooie dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2018 | ||
| Thema's: | ||