Sporen
Sporen
een nieuw leven om te hopen
want de wind die ruiste zacht
alle ramen konden open
en zo deelden we de nacht
Onze rit liep over sporen
met het landschap als contrast
het aanvaarden van tevoren
elk verleden als ballast
zoveel twijfel was verdwenen
en gedeeld in dit houvast
enkel woorden samen lenen
en dan verder op de tast
maar geen mens spreekt over sterven
want er was te weinig tijd
alles brak en ligt in scherven
en jouw sporen ben ik kwijt
Reacties op dit gedicht
| voske: | Dinsdag, december 04, 2018 13:44 |
| Soms kunnen we alleen maar aanvaarden, al is dat verdorie heel erg moeilijk. | |
| Johny Donovan: | Dinsdag, december 04, 2018 13:41 |
| super | |
| Jadzia: | Dinsdag, december 04, 2018 12:28 |
| Misschien heel misschien zal jij ooit weer nieuwe sporen mogen zien. Warme omhelzing van Jadzia |
|
| Avr: | Dinsdag, december 04, 2018 11:50 |
| Droef mooi gedicht! Sterkte! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 04, 2018 11:42 |
| Stil lees ik hier sporen van zowel liefde als verdriet. Ik wens je opnieuw een leven van hoop en liefde en voor nu een warme groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, december 04, 2018 09:34 |
| indringend en intens verdriet. dat de herinneringen nieuwe sporen bieden. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2018 | ||
| Thema's: | ||