Leeftijd der grijzen
leeftijd der grijzen
ooit zal ik
met je mee gaan
samen op reis
een zomerse ochtend
je hand die me
met liefde leidt
het perron
tussen schaduw en zon
rondom statige bomen
eerst koffie voor
de trein arriveert want haast
is aan ons niet gespendeerd
de bestemming
is bekend maar gelukkig
bepalen wij tijd en verblijf
het is een genoegen
om ongedwongen te reizen
op de leeftijd der grijzen
de haast is vervallen
ons rest nog de lach en
een afscheidszwaai voor allen
wil melker
08/12/2018
Reacties op dit gedicht
| Jadzia: | Zaterdag, december 08, 2018 13:52 |
| Het reizen zit in het bloed af en toe weg zijn is goed. een afscheidszwaai doet zeer kom toch ooit nog eens weer. turende groet Jadzia |
|
| Avr: | Zaterdag, december 08, 2018 12:55 |
| Weer een zeer mooi gedicht, waarin men van alles kan lezen! |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, december 08, 2018 10:02 |
| Toch geef het nog niet op Wil, ben er nog steeds voor te porren. Nog 1 keer heb ik in gedachten en hoop dat het niet de allerlaatste wordt. Heel mooi verwoordt in jouw gedicht, geniet van het een en ander. Fijn weekend wens ik je toe. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, december 08, 2018 08:53 |
| genieten dus , veel grijzen kunnen niet meer reizen th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2018 | ||
| Thema's: | ||