Bindingsangst
Verliefde windvlagen brengen mij naar jou,
maar dan opeens de sneeuwse kou.
Angst overrompeld mij en grijpt mij aan,
verwarrend want ik wil zó graag naast je staan.
Je stappen klinkend, je loopt naar mij toe..
groeiende onzekerheid of ik wel voldoe.
Ik zet stappen terug en angst brengt me alleen,
verstijft van de angst verander ik in steen.
Tegenstrijdige gedachtes bestoken mijn hoofd,
een brandend vuur in mij wat maar niet dooft.
Mijn verleden maakt mij zo wantrouwend en bang,
mijn angst als een eindeloze gang.
Bescherm ik mezelf en gebruik ik mijn verstand?
of neemt mijn gevoel het over en staat mijn hoofd aan de zijkant?
Ik wil jou, jou helemaal,
starten met ons eigen verhaal.
Maar ik weet dat sprookjes niet bestaan,
en bloemen vergaan.
Ik wil mezelf geven,
maar ik wil niet al teveel zweven.
Je stappen dichterbij voelen dubbel,
je prikt steeds meer in mijn veilige bubbel.
Ene kant wil ik je zo dicht bij me hebben staan,
andere kant wil ik rennen naar de maan.
Jij bent de schurk van mijn hart,
met je mooie twinkelende ogen die opvielen vanaf de start.
Ik wil een ons, dus ik moet er doorheen,
jou liefde houdt mij ook tegelijkertijd op de been.
Mijn verleden knaagt,
dat is wat denk ik ook tijd vraagt.
De toekomst is een ombekend gegeven,
ik hoop dat ik alles met jou zal beleven.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, december 10, 2018 22:52 |
| Mooi gevoelig geschreven. Liefde kan erg dichtbij komen. | |
| voske: | Maandag, december 10, 2018 14:16 |
| Met twee kan je de wereld aan. | |
| teun hoek: | Maandag, december 10, 2018 13:24 |
| veel sterkte en besef dat ook jij uniek bent en jezelf mag zijn th | |
| Avr: | Maandag, december 10, 2018 09:37 |
| Een mooi verwoord verlangen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2018 | ||
| Thema's: | ||